دستهای گشاده – قسمت دهم
امام رضا علیه السلام:
« السَّفِلَهُ مَنْ کَانَ لَهُ شَیْءٌ یُلْهِیهِ عَنِ اللَّهِ تَعَالَى »
فرومایه کسی است که چیزی دارد که باعث غفلت او از یاد خدا می شود.
[مستدرک الوسائل/ج ۱۳/ص ۲۶۹٫]
پست و فرومایه کسی است که چیزی دارد و آن چیز او را از یاد خدا غافل می کند. این چیز هر چه و هر که می تواند باشد. مثلاً همسر، فرزند، خانه، اتومبیل، کار و کاسبی ، علم، محبوبیت و شهرت و هنر و… و حتی اعمال و کارهای عبادی که خدا به ما توفیق انجام آن را می دهد، باعث شود که ما عاشق خود شده و از یاد خدا غافل شویم. …
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ *
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَ لا خُلَّهٌ وَ لا شَفاعَهٌ وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ *
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ای کسانی که ایمان آورده اید! از آنچه به شما روزی دادهایم، انفاق کنید؛ پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن، نه خرید و فروش است (تا بتوانید سعادت و نجات از کیفر را برای خود خریداری کنید)، و نه دوستی (و رفاقتهای مادی سودی دارد)، و نه شفاعت؛ (زیرا شما شایسته ی شفاعت نخواهید بود.) و کافران، خود ستمگرند؛ (هم به خودشان ستم میکنند، هم به دیگران).
{ آیه ۲۵۴ ، سوره بقره }