تفسیر سوره تغابن ، آیه ۱۷
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً یُضاعِفْهُ لَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ شَکُورٌ حَلِیمٌ *
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
اگر به خدا قرض الحسنه دهید، آن را برای شما مضاعف میسازد و شما را میبخشد؛ و خداوند شکرکننده و بردبار است.
تفسیر نمونه :
… سپس برای تشویق به انفاق و جلوگیری از بخل و شح نفس میفرماید: «اگر شما به خدا، قرض الحسنه دهید، آن را برای شما مضاعف می سازد، و شما را مشمول آمرزش خویش میگرداند، و خدا شکرگزار و بردبار است) (ان تقرضوا اللَّه قرضاً حسناً یضاعفه لکم و یغفر لکم واللَّه شکور حلیم).
چه تعبیر عجیبی که بارها در قرآن مجید در مورد «انفاق فی سبیلاللَّه» تکرار شده، خدائی که آفریننده ی اصل و فرع وجود ما، و بخشنده تمام نعمتها، و مالک اصلی همه ملکها است، از ما وام می طلبد! و در برابر آن وعده «اجر مضاعف» و آمرزش میدهد، و نیز از ما تشکر میکند، لطف و محبت بالاتر از این تصور نمیشود، و بزرگواری و رحمت فراتر از این ممکن نیست، ما چه هستیم و چه داریم که به او وام دهیم؟ و تازه چرا اینهمه پاداش عظیم بگیریم؟!
اینها همه نشانه ی اهمیت مسأله ی انفاق از یکسو و لطف بیپایان خدا درباره ی بندگان از سوی دیگر نیست؟
«قرض» در اصل به معنی قطع کردن و بریدن است، و چون با واژه ی «حسن» همراه شود، اشاره به جدا کردن مال از خویشتن و دادن آن در راه خیر است.
«یضاعفه» از مادهی «ضعف» (بر وزن شعر) چنانکه قبلاً هم گفته ایم،
تنها به معنی دو برابر نیست، بلکه چندین برابر را نیز شامل میشود که در مورد «انفاق» تا هفتصد برابر، و بیش از آن، در قرآن آمده است! (بقره- ۲۶۱).
ضمناً جملهی «یغفر لکم» دلیل بر این است که انفاق، یکی از عوامل آمرزش گناه است.
تعبیر به «شکور» که یکی از اوصاف خدا است، دلیل بر این است که خداوند از بندگانش به وسیله پاداشهای عظیم تشکر میکند، و «حلیم» بودن او اشاره به مسأله ی آمرزش گناهان، و عدم تعجیل در عقوبت بندگان است.
منبع : تفسیر نمونه مرجع عالیقدر اسلام آیت الله مکارم شیرازى