تفسیر سوره تغابن ، آیه ۱۷ ( نوشتاری ) مفسر : استاد شهید مرتضی مطهری

تفسیر سوره تغابن ، آیه ۱۷

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً یُضاعِفْهُ لَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ شَکُورٌ حَلِیمٌ  *

به نام خداوند بخشنده مهربان

اگر قرض بدهید به خدا ، قرض نیک ، قرض‌الحسنه ، خدا آن را به شما رد می‌کند و مضاعف هم می‌کند . و از گناهان گذشته شما هم می‌گذرد و خدا شکور و قدردان و حلیم و بردبار است .

” « ان تقرضوا الله قرضا حسنا یضاعفه لکم »” اگر قرض بدهید به خدا ، قرض نیک ، قرض‌الحسنه ، خدا آن را به شما رد می‌کند و مضاعف هم می‌کند . ” « و یغفر لکم »” و از گناهان گذشته شما هم می‌گذرد ” « والله شکور حلیم »” و خدا شکور و قدردان و حلیم و بردبار است . این تعبیر را در گذشته داشتیم : ” « من ذا الذی یقرض الله قرضا حسنا »” [حدید / . ۱۱] . در اینجا می‌فرماید : ” « ان تقرضوا الله قرضا حسنا »” اگر به خدا قرض‌ بدهید قرض حسن .

قرض حسن

کلمه ” قرض ” معنایش در اصطلاح معمولی همین است که کسی مالی را به‌ شخص دیگری به عنوان قرض بدهد تا بعد پس بگیرد . این دو گونه است : یک وقت هست که بدون هیچ‌گونه سودی و منفعتی آن را می‌دهد و پس می‌گیرد ، این را می‌گویند قرض حسن . اما اگر سودی بخواهد ، به هر نوع و به هر رنگی‌ که باشد ، این اسمش ” ربا ” ست که از آن حرام‌ترین حرامهاست یعنی یک‌ گناه بسیار کبیره است . این در مورد قرض . قرآن همین تعبیر را ذکر کرده‌ است ولی در تعبیرات قرآن وقتی می‌فرماید که به خدا قرض‌الحسنه بدهید ، هم شامل قرض‌الحسنه معمولی می‌شود و هم شامل امری دیگر . در مورد اول ، معنای آیه این می‌شود : آنچه که شما به بندگانی که نیازمند به قرض هستند بدون چشمداشت و سود قرض بدهید . گویی به خدا قرض داده‌اید ، اجرش را از خدا بخواهید . ولی آیه قرآن‌ منحصر به این نیست . هر نوع عمل خیری را قرآن قرض‌الحسنه تلقی می‌کند ، مخصوصا خیرات مالی را ، یعنی آنچه را که شما انفاق می‌کنید . انفاقاتی که‌ در راه خدا می‌کنید درواقع به خدا قرض داده‌اید ، یعنی هیچ انفاقی از انسان نیست که از دست برود . همین که انفاق می‌کنید باز درواقع به خدا قرض‌الحسنه داده‌اید . رحم الله من قرا الفاتحه مع الصلوات

منبع :  کتاب آشنایی با قرآن ۷ جلد ۱  

نویسنده : شهید مرتضی مطهری