تفسیر آیه ۶۷ ، سوره توبه ( نوشتاری ) مفسر : حجت الاسلام المسلمین قرائتی

تفسیر آیه ۶۷ ، سوره توبه

الْمُنَفِقُونَ وَالْمُنَفِقَتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمُنکَرِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَیَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ نَسُوا اللَّهَ فَنَسِیَهُمْ إِنَّ الْمُنَفِقِینَ هُمُ الْفَسِقُونَ *

مردان و زنانِ منافق، از یکدیگرند (از یک قماشند)، به منکر فرمان می دهند و از معروف نهی می کنند و دستهای خود را (از بخشش و انفاق) می بندند. خدا را فراموش کرده اند، پس خداوند نیز آنان را فراموش کرده است. همانا منافقان، همان فاسقانند.

نکته ها:

در صدر اسلام، زنان منافقی بودند که همچون مردان در فساد مؤثر بودند.

سؤال: خداوند که فراموشی ندارد، (و ما کان ربّک نسیّاً)**مریم، ۶۴٫ ***پس این آیه که می فرماید: خداوند آنان را فراموش کرد، به چه معنایی است؟

پاسخ: نسبت دادن فراموشی به خداوند، مجازی است، یعنی خداوند با آنان مثل فراموش شده ها عمل می کند (نه آنکه فراموششان کند).

امام رضا علیه السلام فرمود: کیفر کسی که خدا وقیامت را فراموش کند، آن است که خود را فراموش کند.**تفسیر نورالثقلین.*** وحضرت علی علیه السلام فرمود: فراموش کردن خداوند آن است که آنان را از خیر محروم کند.**تفسیر برهان.***

پیام ها:

۱- زن و مرد هر دو، در اصلاح یا فساد جامعه نقش دارند. (المنافقون، المنافقات)

۲- بعضی از منافقان نقش رهبر دارند و بعضی دیگر، تأثیرپذیرند. (بعضهم من بعض) (نفاق دارای مراتبی است)

۳- اهلِ نفاق با درجات مختلفشان، اصول و عملکردهای مشترکی دارند. (بعضهم من بعض)

۴- منافقان، هرچند سوگند بخورند که از شمایند، باور نکنید، زیرا آنان جزء باند خودشانند. (بعضهم من بعض)

۵ – میان منافقان رابطه ای قوی می باشد. (بعضهم من بعض)

۶- اشاعه ی فحشا و دعوت به منکرات و نهی از خوبی ها، نشانه ی نفاق است. (یأمرون بالمنکر و ینهون عن المعروف)

۷- در فرهنگ منافقان، خیر رسانی وجود ندارد. (یقبضون ایدیهم)

۸ – ترکِ امر به معروف، نهی از منکر و انفاق در راه خدا، نشانه ی فراموش کردن خداست. (نسوا اللَّه)

۹- محرومیّت از لطف الهی و فراموش شدن، نتیجه ی فراموش کردن خداوند است. (فنسیهم)

۱۰- کیفرهای الهی، با کردار انسان متناسب است. (نسوااللَّه فنسیهم)

۱۱- منافقان در محاسبات خود، مردم را در نظر می گیرند، نه خدا را. (نسوااللَّه)

۱۲- نفاق و دوروئی، فسق است. (هم الفاسقون)

منبع : تفسیر نور – جلد ۵ – نویسنده : حاج شیخ محسن قرائتی