تفسیر آیات ۳۹ تا ۴۲ ، سوره نساء
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
وَ ما ذا عَلَیْهِمْ لَوْ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقَهُمُ اللَّهُ وَ کانَ اللَّهُ بِهِمْ عَلِیماً «۳۹» إِنَّ اللَّهَ لا یَظْلِمُ مِثْقالَ ذَرَّهٍ وَ إِنْ تَکُ حَسَنَهً یُضاعِفْها وَ یُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ أَجْراً عَظِیماً «۴۰» فَکَیْفَ إِذا جِئْنا مِنْ کُلِّ أُمَّهٍ بِشَهِیدٍ وَ جِئْنا بِکَ عَلى هؤُلاءِ شَهِیداً «۴۱» یَوْمَئِذٍ یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ عَصَوُا الرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّى بِهِمُ الْأَرْضُ وَ لا یَکْتُمُونَ اللَّهَ حَدِیثاً «۴۲»
به نام خداوند هستى بخش مهربان
و اگر به خدا و روز واپسین ایمان مىآوردند و از آنچه خدا روزیشان کرده انفاق مىکردند چه زیانى برایشان داشت؟ و خداوند به کارشان آگاه است (۳۹) خدا به اندازهى سنگینى ذرهاى ستم نکند، و اگر کار نیکى باشد دو چندانش کند و از نزد خود پاداش بزرگى دهد (۴۰) پس چگونه است آنگاه که از هر امّتى گواهى بیاوریم و تو را بر اینان گواه آوریم (۴۱) آن روز کسانى که کافر شدند و پیامبر را نافرمانى کردند آرزو کنند که کاش با خاک یکسان مىشدند و هیچ سخنى را نمىتوانند از خدا پوشیده دارند (۴۲)